Teksten

Levensdouche

Levensdouche – Hans Klein Hofmeijer
uit: Uit in Regio Venlo

1200404488-719-2006In nauwe samenwerking met beeldend kunstenaar Hans Klein Hofmeijer heeft Museum van Bommel van Dam de grote tentoonstellingszaal aan de noordzijde omgebouwd tot een parcours van kleine kabinetten waarin ruim honderd kunstwerken worden getoond. Een ideale wijze om onthaast door het labyrintisch oeuvre van Klein Hofmeijer te gaan.

De magische stilte in de vroege ochtend, als er nog geen tijdsdruk van de komende dag is, is telkens een positieve voedingsbodem voor Klein Hofmeijers inspiratie. Iedere dag weer lukt het hem om, vertrekkend vanuit verbluffend kleine details, verrassende visuele vondsten uit zijn verbeeldingswereld tevoorschijn te halen.

Met sterk uiteenlopende materialen maakt hij bijvoorbeeld gevoelvolle varianten op mensen die zich feitelijk hebben afgekeerd van achterklap, jaloezie, naijver en roddel. Nieuwsgierige blikken ketsen letterlijk af gepantserde ruggen. In andere gevallen verkent hij op fascinerende wijze juist smartelijke onderwerpen. Uit het niets doemen vormen op die vogelverschrikkers, gekruisigden of fantomen uitbeelden. Ze bloeden leeg, krimpen ineen van pijn of houden in materiële zin op te bestaan. Soms is er dan toch weer hoop. Op een van de wanden van de museumzalen hangt een met gemengde technieken gemaakt groot doek met de poëtische titel Levensdouche. We zien een geabstraheerde figuur waarvan alle details (zoals het geslacht) bewust zijn weggelaten. De pure naaktheid maakt de staande, deels afgesneden, persoon extra kwetsbaar. Op subtiele wijze maakt Klein Hofmeijer ons duidelijk dat hij of zij letterlijk én figuurlijk wordt overspoeld. Dit individu kan zich niet of nauwelijks verweren. Het leven valt hem of haar, zoals een gezegde luidt, rauw op het dak. Het positieve schuilt in het gegeven dat de uitgebeelde personage nog altijd overeind staat en niet berustend bij de pakken neer is gaan zitten. Er is hoop dat deze op zich deerniswekkende figuur, indachtig de spreuk Luctor et Emergo, karakter blijft tonen en na (lang) worstelen toch boven komt.

Tekst door: Museum Van Bommel Van Dam

» terug naar Teksten