Nieuws
nieuw
‘Energieën’ in progress
tekeningen
detail 1
detail 2
Art Amsterdam, Amsterdam
Galerie Smarius / Steven Sterk, Gorredijk
stand 65
11 mei – 15 mei 2011
groeps
Pedro Bakker, Wim Bosch, Brieke Dorst, Tjibbe Hooghiemstra, Hans Klein Hofmeijer en Alet Pilon
Tentoonstelling ‘Drawing, The Best!’ (detail)
rechts, viermaal Hans Klein Hofmeijer
midden, Jantien Jongsma
links, Tjibbe Hooghiemstra
Galerie Smarius/Steven Sterk
‘Een stille taal’ in progress
Eerste opnames voor het project ‘Een stille taal’.
Dré Didderiéns, documentaire maker
SLOWeMOTION films
recentelijk verschenen, boek uitgave
‘ZONDER RUIS’
(aan de rand van het land)
Flaptekst
‘In afzondering’
Sinds enkele jaren verblijf ik elk jaar een korte periode aan de rand van het land.
Het daadwerkelijke wonen en werken op het strand van Zeeland, in een periode dat het landschap weer teruggegeven wordt aan zijn bewoners, is inmiddels een ritueel geworden.
Het intens beleven van het landschap en de afzondering geven mij de ruimte, rust en concentratie waar in een onhedendaagse traagheid werk kan ontstaan. Letterlijk met de rug naar de hectiek van de maatschappij en vóór mij een zee van ruimte, die voorwaardelijk is voor ongestoorde ontvankelijkheid.
Het op zijn scherpst functioneren van de zintuiglijke waarneming, maakt het mogelijk om het tot dan toe nog onzichtbare en onbekende, het levenslicht te laten zien.
Telkens weer kom ik thuis met gevulde dag- en werkboeken en een aanzienlijk aantal tekeningen.’ZONDER RUIS’ is een document geworden, wat het (ook op andere momenten dan de daadwerkelijke aanwezigheid) mogelijk maakt, iets van deze intens beleving te doen herleven.
Hans Klein Hofmeijer
maart 2011
Uitgever: in eigen beheer
Formaat: 200 x 250 mm
Omvang: 138 pagina’s
Uitvoering: gelijmd net harde kaft en stofomslag
Albeeldingen: 41 zwart-wit, 54 full-colour
Tekst: Hans Klein Hofmeijer
Boekverzorging: Hans Klein Hofmeijer en Ans Jacobs
Oplage: variable (op bestelling)
‘Verzameling van herinneringen’
‘La Correspondance’, 1985
Olieverf op doek, 80 x120 cm, Collectie fur Moderne Kunst, Frankfurt
LUC TUYMANS
‘Retrospective’
18/2 – 8/5 – 2011
Paleis voor Schone Kunsten/BOZAR
Brussel
Galerie Smarius/Steven sterk, Gorredijk
Sateliet programma,Tekenmanifestatie
Naar aanleiding van de tentoonstelling ALL ABOUT DRAWING
Stedelijk Museum Schiedam.
‘DRAWING, THE BEST’
24 april – 26 juni 2011
groeps
opening Zondag 24 april 15.00 uur
Met: Pedro Bakker, Allie van Altena, Sjef Henderickx, Pietsjanke Fokkema, Maria Jager, Jissel Kerkstra, Henrik Kroner, Jantien Jongsma, Terry Thompson, Tjibbe Hooghiemstra, Arno Kramer en Hans Klein Hofmeijer.
Van Abbemuseum
Bibliotheektentoonstelling
‘VERZAMELEN’
THE MAIL ART PROJECT
20-02-2011 – doorlopend
Opening 20-02-2011
Nr 800, 2009
‘Denkbeeld met hiaten’
Gemengde techniek op papier
Buitenmaat 51 x 44 cm
Binnenmaat 29 x 21 cm
atelier
Atelier
‘NABEELD’
Uit de schemerzone van de herinnering 1
Inktjet op etspapier
20 x 28 cm
Uit de schemerzone van de herinnering 2
Inktjet op etspapier
20 x 28 cm
Uit de schemerzone van de herinnering 3
Inktjet op etspapier
20 x 28 cm
Uit de schemerzone van de herinnering 4
Inktjet op etspapier
20 x 28 cm
Energie kruis
recent
Nr 847, 2010, ‘ZT’
Gemengde techniek op ordnerkaft
Buitenmaat 25 x 53 cm
Binnenmaat 29 x 32 cm
De tentoonstelling ‘Het vinden van een beeld’
Hans Klein Hofmeijer
Is nog te bezoeken tot 23 januari 2011, alleen op afspraak.
EXTRA MOGELIJKHEID
Galerie Smarius biedt op 26, 27 en 28 december een extra mogelijkheid om nog de tentoonstelling ‘Het vinden van een beeld’ van Hans Klein Hofmeijer te bezichtigen.
En uur voor aanvang van drie klassieke concerten in de grote boekenhal van Steven Sterk bent u van hart welkom in de galerie.
Concerten met mede werking van EMMY VERHEY, viool, ANITA JELLEMA, Sopraan, GEERT CHATROU, kunstfluiter, DANA de VRIES, cello, BEN WELSHAUPT, trompet en piano, ALBERT BONNEMA, tenor en ANDREW WISE, piano.
Op het programma staan oa werken van SCHUMANN en SCHUBERT.
Aanvangconcert 20.00 uur. info [email protected]
Joseph Beuys, Parallelprozesse.
K20, Düsseldorf
11-09-2010 – 16-01-2011
Openingswoord door Rob Smolders.
Bij de tentoonstelling: Hans Klein Hofmeijer ‘Het vinden van een beeld’, Galerie Smarius/Steven Sterk.
Kunst is geen hocus pocus.
Kunst wordt gemaakt door mensen. Als iets betekenis heeft voor degeen die het gemaakt heeft, zal een ander er ook betekenis in zien.
Hans Klein Hofmeijer laat hier een keuze zien uit zijn werk van de afgelopen tien jaar. Ik heb de lijst met titels bestudeerd en er en aantal trefwoorden in aangestreept die vaker terugkeren:
Ziel, hoofd, denken: dat spreekt voor zich.
Galm, lichtval, ‘door woorden voortgestuwd’: dat is horen, zien en bewegen. Dit duidt op beweging,verschillende vormen van energie die de zintuiglijke wereld aanraken.
Verzameling, reservoir, ‘alles recht gelegd’: een streven naar orde.
Landschap, shelter, ‘vanuit de veiligheid’: het zoeken naar bescherming.
Er wordt verwezen naar tekens, woorden, iets wordt enigmatisch genoemd: er is spraken van symbolen en raadsels.
Tenslotte is er een verwijzijng naar het tekenen: ‘vanitas gekras’.
De vraag is: wat ziet HKH op het moment dat hij tekent? Een landschap? Een vrouw? Een monster? Een vlek?
Zijn beelden zijn figuratief. Ze appelleren aan een herkenbare wereld.
Hij benoemt ze met abstracte begrippen: denkbeeld, achterkant, verdieping. Maar de inspiratie komt uit de natuur. Uit bestaande vaste vormen maar ook uit processen. Uit opstijgende bewegingen, glooiingen, kraters en holtes, uit erupties en stromingen, uit hangen en wurgen. Dikwijls stralen de vormen in zijn tekeningen iets uit of ze spatten uit elkaar. Er is energie in deze wereld. Schijnbaar ongerichte energie die kapot maakt en creéert. Zoals een vulkaan zijn omgeving vernietigt, van vorm laat veranderen en er een nieuwe natuur laat groeien. In de natuur houden tegengestelde krachten een eeuwigdurende kringloop op gang.
HKH reist graag omdat hij rusteloos zoekt naar een plek waar hij zich thuis voelt, een onderkomen. Daarin lijkt hij op de Friese dichter Slauerhoff die schreef dat hij alleen in zijn gedichten zou kunnen wonen. Zijn gemoed past bij dat van de negentiende-eeuwse romanticus. Hij is op zoek naar veiligheid maar laat zich graag verleiden door de sublieme ervaring. De neerslag van die beleving is niet meer dan een vergeefse poging tot registreren, vanitas gekras. Hij zoekt naar rust en voelt voortdurend dreiging. Het lichaam is tegelijkertijd het huis van de rede, het denkbeeld, en van de de ziel waarin de duivel gevaren kan zijn.
In het midden vn de negentiende eeuw zagen kunstenaars zich geconfronteerd met het bovennatuurlijke: monsters, duivels, demonen en geesten bevolkten hun werk. Eigenlijk waren dat symbolen van het onzegbare, van alles wat groter is dan de mens kan bevatten. Charles Baudelaire schreef in ‘Le sleen de Paris’: ‘ En nu ontstelt de diepte van de hemel mij; die helderheid brengt me tot wanhoop. De ongevoeligheid van de zee, de onveranderlijkheid van het schouwspel maken me opstandig. Oh! Moeten wij eeuwig lijden of altijd vluchten voor wat mooi is? Oh natuur, die meedogenloos betovert, die het altijd van mij wint, laat me! Houd op verlangens op te roepen en mijn trots te beproeven! Het onderzoek van het schone is een duel waarin de kunstenaar schreeuwt van angst, voordat hij zich gewonnen geeft.’ Merk op dat Baudelaire niets schrijft: voordat hij wint, maar: voordat hij zich gewonnen geeft. De sublieme ervaring is een moment van overgave.
HKH laat zich uitdagen door wat de ziel hem influistert. Hij zoekt er beelden voor in de natuur. Zijn schrijvende hand moet de bezwering tot stand brengen. Hij tekent en schrijft. En hij plakt, combineert flarden tot een nieuw geheel. Alles op klein formaat. Hij schrijft de titel op de tekening als bewijs dat die deel uitmaakt van het kunstwerk. Hij noteert ook de datum op het blad, als bewijs dat deze tekening een neerslag is van een moment. Daarmee laat hij ook zien dat zijn kunst stemmingskunst is. Kunst van het moment, van de concentratie.
Het is kleine kunst. Ontroerende en soms vervoerende kunst. Kunst van een roes. Van de stilte. Van het weinig dat al gauw genoeg is om een hoofd te kunnen vullen.
Hij maakt voorzichtige kunst. Transparant. Bescheiden. Hij zoekt naar beheersing door overgave. Maar het volgen van zijn verbeelding en sensaties leiden hem op een moeilijk begaanbaar pad. Het kan soms beter lukken dan op andere momenten. Het kon best eens zijn dat overgave als leidraad voor het scheppen een tamelijk moeilijke opgave is. Het lijkt allemaal zo gemakkelijk, nu het werk hier hangt en het een titel heeft en een prijs, en wij wijn drinken en elkaar feliciteren. Wij waren er niet bij toen HKH zijn tekeningen maakte, of in het veelvoud van momenten toen hij zijn tekeningen niet maakte omdat iets hem tegenhield. Het gevoel dat alle inspanning vergeefs is, het spleen, de melancholie, ze liggen steeds op de loer. Melancholie is geduldig, veel geduldiger dan de scheppende mens.
In dezelfde bundel van Baudelaire waaruit ik zojuist citeerde, schrijft hij: ‘Om de vreselijke last van de Tijd die uw schouders breekt en u ter aarde doet buigen niet te voelen, moet u zich onophoudelijk bedrinken. Bedrink u, bedrink u telkens weer, zodat u geen slaaf wordt van de Tijd, die ons tot martelaren maakt! Word dronken van wijn, poëzie of deugd, wat u maar wilt.’
Het is mogelijk dat elk geslaagd kunstwerk dat HKH aflevert, een kleine overwinning is op de tijd. Dat zou een felicitatie waard zijn. Maar die overwinningen van het scheppen liggen achter hem. Voor hem wachten nieuwe duels en weer zal hij het gevoel hebben nergens thuis te zijn en met zijn gekras niets bereikt te hebben. Dat is het lot van de kunstenaar die zijn stemmingen wil volgen en durft te zwerven om thuis te komen.
Zo bezien is de kunst- ik bedoel nu alle kunst- een klein daad. Kleine maar moedig.
Laten wij de kunstenaar bijstaan, in elk geval op deze zondagmiddag, en ons bedrinken aan zijn poëzie. Misschien ook aan de wijn, maar dan als ode aan de moed van de kunstenaar iets kleins te verrichten dat groots is in zijn streven.
Rob Smolders
Zaaloverzicht tentoonstelling ‘Het vinden van een beeld’, Galerie Smarius/ Steven Sterk.
28 november t/m 24 december
nieuw
Nr 878, 2010
‘Studie voor een landschapachtige verdieping’
Buitenmaat: 60 x 79 cm
Binnenmaat: 33 x 79 cm
Ballpoint en krijt op oude enveloppe
nieuw
Nr 879, 2010
‘Wat er zo mooi aan is’
Bister, krijt, potlood en gesso op papier
nieuw
Nr 884, 2010
‘Blauw onderkomen’
( Een mogelijk onderkomen voor het denken)
Buitenmaat: 73 x 64 cm
Inkt, as, conté en acryl op linnen
nieuw
Nr 885, 2008/2009
‘Uit mijn zielsfaculteit, drie maal’
buitenmaat: 56 x 152 cm
Pigment, inkt, houtskool en potlood op papier
(Kijk voor exacte data, openingstijden en aanvullende informatie altijd even op de website van Galerie Smarius!!)
Datum: 28/11/2010 <> 24/12/2010
Titel: Hans Klein Hofmeijer: ‘Het vinden van een beeld’
Lokatie: Galerie Smarius in gorredijk, friesland, nederland
Zondag 28 november 2010 om 16.00 uur opent Rob Smolders, artistiek leider van Tricot in Winterswijk de solo–expositie ‘Het vinden van een beeld’ van Hans Klein Hofmeijer (1957, Tilburg) bij Galerie Smarius/Steven Sterk in Gorredijk (FR). De ‘woordgang’ van Hofmeijer “Soms ligt het vinden van een beeld heel dichtbij, maar de rust en ruimte die er voor nodig is het te vinden reikt oneindig ver” geeft de essentie van zijn contemplatieve levenshouding weer.
Hans Klein Hofmeijer is als het ware een hedendaagse monnik die verblijft in een door hem zelf gecreëerde kloosterlijke omgeving. Een idyllisch woon- en werkverblijf tussen de Brabants bossen in waarbij de bomen de transparante kloostermuren vormen. Een bewust gekozen balancerende levenswijze om zich beschouwend en ontvangend te wijden aan de kunst in haar verscheidene vormen en uitingen. Met een geoefend en gedetailleerd oog – en ziel – voor detail, ritme, spanning, oppervlakte, ruimte, dimensie en licht. Versterkt door een harmonisch hergebruik van voorwerpen met hun eigen geschiedenis getekend door het element van tijd en gebeurtenis. Een factuur, krant, artikel of gedicht als informatiedrager. Liefdevol omhelst door een oude lijst die na zorgvuldig kijken en tasten het werk ‘scheidt van haar omgeving’. De aantrekkelijkheid bevindt zich in het verkennen van het oneindige met een dierlijke behoefte om te terug keren naar het veilige en aardse nest.
Bij het contemplatieve werk van Klein Hofmeijer gaan associatief de gedachten uit naar Anish Kapoor. Een Engelse beeldhouwer van Indiase origine, wiens kleur– en vormentaal doet denken aan hindoeïstische rituelen en symbolen. Zijn werk verbeeldt het verlangen naar een samensmelting van tegengestelde principes als geest en materie, absentie en presentie, vrouwelijk en mannelijk. Hans gebruikt naast aardse ook kleuren die herinneren aan (weder-)geboorte zoals zacht rose en helder blauw.
Hans Klein Hofmeijer studeerde in 1979 cum laude af aan de kunstacademie St. Joost in Breda. Zijn werk wordt op diverse (inter)nationale beurzen gepresenteerd en is in diverse collecties van musea, bedrijfscollecties en particulieren opgenomen.
De solo–expositie van Hans Klein Hofmeijer is tot en met vrijdag 24 december 2010 bij Galerie Smarius/Steven Sterk, Hellingbaas 1, 8401 JH Gorredijk te zien.
Lichttafels als symbool en uiting van energie
‘Ochtendlicht’ was de titel van zijn overzichtstentoonstelling in Museum van Bommel van Dam in Venlo, voorjaar 2008, met werken van Hans Klein Hofmeijer uit de periode 1995-2008. Directeur Rick Vercauteren, lichtte toe: “Hans komt uit een fundamentele hoek, beïnvloed door kunstenaar zoals Ryman en Agnes Martin tijdens zijn opleiding in Breda. Tussen 1995 – 1996 dient de wens om te veranderen zich aan wat een jaar later met kleine wendingen gestalte krijgt. Hans loopt uren in het Brabantse landschap. Zijn titels verwijzen naar buiten of binnen. Hij gaat vanuit een soort Zen-besef de natuur in. Hans geeft zich over en wordt één met de natuur waarbij het ontvangen centraal staat”. Hans speelt met beeld en taal. Zijn taalgevoeligheid blijkt uit zijn titels zoals ‘Levensdouche’, Hoe veilig voel ik mij onder de lijnen’ en ‘Handschap. Een herkenbaar element vormen zijn ‘lichttafels’ als symbool en uiting van energie en openstelling voor de omgeving en de ander.
De laatste jaren maakt hij tekeningen die gekenmerkt worden door het gebruik van een grote verscheidenheid van materialen o.a. Inkt, typex, krijt, aarde, beits, ballpoint, houtskool, kaarsvet, inkt, wijn, verf en beits Zijn werk gaat om het wezen van de ziel, het organische, het menselijke”.
Scheppend van niets naar iets
Klein Hofmeijer ziet in de vroege ochtend, waarin nog niets vastligt, een passende metafoor voor zijn scheppend werk. Tastend en zoekend ontstaat zijn oeuvre (voornamelijk op papier) met terugkerende onderwerpen als de ‘Achterkant van de Schilder’ of ‘Inktmannen’. Onvaste potloodlijnen, vlekken, vloeiende inkt, soms over oude documenten of teksten: alles is even vluchtig en ongrijpbaar. Klein Hofmeijer: “Ik stel me open voor het moment. In de ochtenduren laat je details toe die je anders over het hoofd ziet. De tijdsdruk van de nieuwe dag is nog niet aanwezig, en je kunt je onbevangen laten inspireren. De hele dag is open om in te vullen, alles is vrij. Ik maak de ruimte om open te staan voor wat komen gaat. Die ruimte maakt me ontvankelijk. Evengoed gebeurt er dan soms uren niks. Maar uiteindelijk komt het altijd tot een uitbarsting van tekeningen. Ik werk met een onhedendaagse traagheid”.
Ode aan de leegte
(scheppende tijd)
In het moment van het niets
ligt de ruimte voor de nog niet bestaande beelden.
Het onzichtbare wordt zichtbaar.
Het nog niet gedachte vindt woorden.
Lijnen doemen op in het lege wit en vinden vorm.
Vorm vindt associatie en betekenis.
Zich bevinden in de stilte van de leegte
maakt de daar aanwezige stilstaande tijd scheppend.
Het schijnbare niets verandert in de rijkdom van de ontvankelijkheid.
Hans Klein Hofmeijer
Zijn schilderijen en tekeningen getuigen van een persoonlijke poëzie. Intensieve werkperiodes in zijn eigen atelier wisselt hij met enige regelmaat af met diverse locatie-ateliers om in nog grotere afzondering te kunnen gaan werken. Als een hamster voorbereidt op een langere periode van schaars – geestelijk – voedsel torst hij boeken mee naar huis om zijn zelf zelfbewuste meditatieve wereld te vergroten.
“Het scheppend van niets naar iets gaan, vraagt tijd. Ik ben geen kunstenaar die voor een doek gaat staan en dan meteen begint te schilderen”, vertelt Hans Klein Hofmeijer. “Bij mij is het eerder zo dat ik met een pen, potlood of kwast op het papier of het doek wacht op wat komen gaat. Op sommige van mijn tekeningen zie je aan de linkerkant door potloodstrepen veroorzaakte vlekken. Daar heeft het potlood dan heel lang pas op de plaats gemaakt alvorens het wist waar het heen moest.”
Een ander voorbeeld van zijn intuïtieve werkwijze is de reeks ‘Wijnachtigen’ van op harige wijnrode knollen lijkende figuren ontstaan, door een vergeten glas wijn. “In de ontvankelijkheid van de ochtend uren trof ik het aan op mijn werk tafel. De verzuurde wijn bleek het materiaal te zijn dat ten grondslag lag aan deze coconachtige figuur”, herinnert hij zich. Hans Klein Hofmeijer schrijft regelmatig in dag- en werkboeken aan anderen en aan zichzelf. Hij is als een wereldse monnik die vanuit contemplatie, rituelen, ritmes en verdieping – met o.a. Joseph Beuys, Thierry de Cordier en René Daniels als inspiratiebronnen – tot zingeving cq beeldvorming komt.
Bron kunstbus
