Hans Klein Hofmeijer, ‘Het vinden van een beeld’
Persbericht
Datum: 28/11/2010 <> 24/12/2010
Titel: Hans Klein Hofmeijer: ‘Het vinden van een beeld’
Lokatie: Galerie Smarius in gorredijk, friesland, nederland
Zondag 28 november 2010 om 16.00 uur opent Rob Smolders, artistiek leider van Tricot in Winterswijk de solo-expositie ‘Het vinden van een beeld’ van Hans Klein Hofmeijer (1957, Tilburg) bij Galerie Smarius/Steven Sterk in Gorredijk (FR). De ‘woordgang’ van Hofmeijer “Soms ligt het vinden van een beeld heel dichtbij, maar de rust en ruimte die er voor nodig is het te vinden reikt oneindig ver” geeft de essentie van zijn contemplatieve levenshouding weer.
Hans Klein Hofmeijer is als het ware een hedendaagse monnik die verblijft in een door hem zelf gecreëerde kloosterlijke omgeving. Een idyllisch woon- en werkverblijf tussen de Brabants bossen in waarbij de bomen de transparante kloostermuren vormen. Een bewust gekozen balancerende levenswijze om zich beschouwend en ontvangend te wijden aan de kunst in haar verscheidene vormen en uitingen. Met een geoefend en gedetailleerd oog – en ziel – voor detail, ritme, spanning, oppervlakte, ruimte, dimensie en licht. Versterkt door een harmonisch hergebruik van voorwerpen met hun eigen geschiedenis getekend door het element van tijd en gebeurtenis. Een factuur, krant, artikel of gedicht als informatiedrager. Liefdevol omhelst door een oude lijst die na zorgvuldig kijken en tasten het werk ‘scheidt van haar omgeving’. De aantrekkelijkheid bevindt zich in het verkennen van het oneindige met een dierlijke behoefte om te terug keren naar het veilige en aardse nest.
Bij het contemplatieve werk van Klein Hofmeijer gaan associatief de gedachten uit naar Anish Kapoor. Een Engelse beeldhouwer van Indiase origine, wiens kleur- en vormentaal doet denken aan hindoeïstische rituelen en symbolen. Zijn werk verbeeldt het verlangen naar een samensmelting van tegengestelde principes als geest en materie, absentie en presentie, vrouwelijk en mannelijk. Hans gebruikt naast aardse ook kleuren die herinneren aan (weder-)geboorte zoals zacht rose en helder blauw.
Hans Klein Hofmeijer studeerde in 1979 cum laude af aan de kunstacademie St. Joost in Breda. Zijn werk wordt op diverse (inter)nationale beurzen gepresenteerd en is in diverse collecties van musea, bedrijfscollecties en particulieren opgenomen.
De solo-expositie van Hans Klein Hofmeijer is tot en met vrijdag 24 december 2010 bij Galerie Smarius/Steven Sterk, Hellingbaas 1, 8401 JH Gorredijk te zien.
Lichttafels als symbool en uiting van energie
‘Ochtendlicht’ was de titel van zijn overzichtstentoonstelling in Museum van Bommel van Dam in Venlo, voorjaar 2008, met werken van Hans Klein Hofmeijer uit de periode 1995-2008. Directeur Rick Vercauteren, lichtte toe: “Hans komt uit een fundamentele hoek, beïnvloed door kunstenaar zoals Ryman en Agnes Martin tijdens zijn opleiding in Breda. Tussen 1995 – 1996 dient de wens om te veranderen zich aan wat een jaar later met kleine wendingen gestalte krijgt. Hans loopt uren in het Brabantse landschap. Zijn titels verwijzen naar buiten of binnen. Hij gaat vanuit een soort Zen-besef de natuur in. Hans geeft zich over en wordt één met de natuur waarbij het ontvangen centraal staat”. Hans speelt met beeld en taal. Zijn taalgevoeligheid blijkt uit zijn titels zoals ‘Levensdouche’, Hoe veilig voel ik mij onder de lijnen’ en ‘Handschap. Een herkenbaar element vormen zijn ‘lichttafels’ als symbool en uiting van energie en openstelling voor de omgeving en de ander.
De laatste jaren maakt hij tekeningen die gekenmerkt worden door het gebruik van een grote verscheidenheid van materialen o.a. Inkt, typex, krijt, aarde, beits, ballpoint, houtskool, kaarsvet, inkt, wijn, verf en beits Zijn werk gaat om het wezen van de ziel, het organische, het menselijke”.
Scheppend van niets naar iets
Klein Hofmeijer ziet in de vroege ochtend, waarin nog niets vastligt, een passende metafoor voor zijn scheppend werk. Tastend en zoekend ontstaat zijn oeuvre (voornamelijk op papier) met terugkerende onderwerpen als de ‘Achterkant van de Schilder’ of ‘Inktmannen’. Onvaste potloodlijnen, vlekken, vloeiende inkt, soms over oude documenten of teksten: alles is even vluchtig en ongrijpbaar. Klein Hofmeijer: “Ik stel me open voor het moment. In de ochtenduren laat je details toe die je anders over het hoofd ziet. De tijdsdruk van de nieuwe dag is nog niet aanwezig, en je kunt je onbevangen laten inspireren. De hele dag is open om in te vullen, alles is vrij. Ik maak de ruimte om open te staan voor wat komen gaat. Die ruimte maakt me ontvankelijk. Evengoed gebeurt er dan soms uren niks. Maar uiteindelijk komt het altijd tot een uitbarsting van tekeningen. Ik werk met een onhedendaagse traagheid”.
Ode aan de leegte
(scheppende tijd)
In het moment van het niets
ligt de ruimte voor de nog niet bestaande beelden.
Het onzichtbare wordt zichtbaar.
Het nog niet gedachte vindt woorden.
Lijnen doemen op in het lege wit en vinden vorm.
Vorm vindt associatie en betekenis.
Zich bevinden in de stilte van de leegte
maakt de daar aanwezige stilstaande tijd scheppend.
Het schijnbare niets verandert in de rijkdom van de ontvankelijkheid.
Hans Klein Hofmeijer
Zijn schilderijen en tekeningen getuigen van een persoonlijke poëzie. Intensieve werkperiodes in zijn eigen atelier wisselt hij met enige regelmaat af met diverse locatie-ateliers om in nog grotere afzondering te kunnen gaan werken. Als een hamster voorbereidt op een langere periode van schaars – geestelijk – voedsel torst hij boeken mee naar huis om zijn zelf zelfbewuste meditatieve wereld te vergroten.
“Het scheppend van niets naar iets gaan, vraagt tijd. Ik ben geen kunstenaar die voor een doek gaat staan en dan meteen begint te schilderen”, vertelt Hans Klein Hofmeijer. “Bij mij is het eerder zo dat ik met een pen, potlood of kwast op het papier of het doek wacht op wat komen gaat. Op sommige van mijn tekeningen zie je aan de linkerkant door potloodstrepen veroorzaakte vlekken. Daar heeft het potlood dan heel lang pas op de plaats gemaakt alvorens het wist waar het heen moest.”
Een ander voorbeeld van zijn intuïtieve werkwijze is de reeks ‘Wijnachtigen’ van op harige wijnrode knollen lijkende figuren ontstaan, door een vergeten glas wijn. “In de ontvankelijkheid van de ochtend uren trof ik het aan op mijn werk tafel. De verzuurde wijn bleek het materiaal te zijn dat ten grondslag lag aan deze coconachtige figuur”, herinnert hij zich. Hans Klein Hofmeijer schrijft regelmatig in dag- en werkboeken aan anderen en aan zichzelf. Hij is als een wereldse monnik die vanuit contemplatie, rituelen, ritmes en verdieping – met o.a. Joseph Beuys, Thierry de Cordier en René Daniels als inspiratiebronnen – tot zingeving cq beeldvorming komt.